Instrument Tuba to fascynujący instrument dęty, który od wieków jest nieodłączną częścią muzyki klasycznej. Jego charakterystyczny, niski dźwięk dodaje muzyce mocy i głębi. W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej budowie, brzmieniu i zastosowaniu tego niezwykłego instrumentu.
Kluczowe wnioski:- Tuba to instrument dęty blaszany o bardzo niskim i charakterystycznym brzmieniu.
- Stosowana jest głównie w orkiestrach symfonicznych i dętych, nadając mocną podstawę dźwiękową.
- Występuje w różnych odmianach, ale najpopularniejsza jest tuba basowa w stroju B.
- Gra na tubie wymaga lat treningu, aby w pełni opanować oddech i technikę.
- Warto zadbać o zakup wysokiej jakości instrumentu, co wpływa na jego brzmienie.
Muzyczny Instrument Tuba Dęta Klasyczny
Tuba to niezwykły i charakterystyczny instrument dęty blaszany, który od wieków jest stałym elementem orkiestr symfonicznych i dętych. Jej mocny, niski dźwięk wypełnia i wzmacnia brzmienie sekcji dętej, nadając jej solidny fundament. Tuba wywodzi się od starego helikonu, który stopniowo ewoluował w XIX wieku w instrument o większej skali i możliwościach. Dzisiejsze tuby basowe najczęściej strojone są w B lub C, choć spotyka się też odmiany w Eb czy F. Grający na tubie musi dysponować silnym oddechem i dobrą kondycją, gdyż wymaga ona dużego wysiłku oddechowego.
Tuba z powodzeniem łączy cechy instrumentu melodycznego i akompaniującego. Z jednej strony może prowadzić melodię, z drugiej - wypełniać tło muzyczne. Dzięki szerokiej skali i zróżnicowanej barwie dźwięku tuba nadaje brzmieniu orkiestry masywności i głębi. Jest nieodzowna w muzyce marszowej, gdzie jej rytmiczne dźwięki wzmacniają charakter marsza. Sprawdza się też znakomicie w muzyce filmowej. Nic więc dziwnego, że tuba od ponad 150 lat jest stałym elementem orkiestr na całym świecie.
Rodzaje i budowa tub basowych
Istnieje kilka głównych odmian tub basowych, które różnią się budową i barwą dźwięku. Najpopularniejsze to:
- Tuba w stroju B - najczęściej spotykana, o najniższym brzmieniu
- Tuba w stroju C - trochę jaśniejsza od tub stroju B
- Tuba wagnerowska - o większej skali niż zwykła tuba B
Każda tuba składa się z dwóch głównych części - korpusu i ustnika. Korpus to metalowa rura zwężająca się ku dołowi, ustnikiem wprowadza się powietrze do wnętrza instrumentu. W zależności od modelu tuba może mieć 3 lub 4 zawory, które umożliwiają wydobycie dźwięków.
Tuba Instrument Dęty o Niskim Tonie
Najbardziej charakterystyczną cechą tuby jest jej niski, mocny dźwięk. W instrumentach dętych blaszanych długość rury rezonansowej w dużej mierze determinuje wysokość wydawanych dźwięków. Im dłuższa rura, tym niższe tony. Dlatego właśnie tuba ma tak rozmiarowe gabaryty - sięga nawet ponad 5 metrów długości, co pozwala jej osiągnąć niezwykle niski rejestr.
Skala tuby obejmuje zwykle około dwóch i pół oktawy. Dla porównania, kontrabas sięga trzech oktaw, a fortetepian aż siedmiu! Niemniej specyficzna, ciemna barwa tubowych dźwięków sprawia, że instrument ten z powodzeniem wypełnia najniższe rejestry w orkiestrze.
Grający na tubie muszą wykazać się niezwykłą precyzją intonacji, by utrzymać prawidłową wysokość niskich dźwięków.
Niektórzy kompozytorzy, jak np. Wagner, potrafili znakomicie wykorzystać specyficzne brzmienie tego instrumentu, pisząc dla niego wirtuozowskie partie solo. Dźwięk tuby dodaje muzyce mocy, monumentalności i powagi.
Czytaj więcej: Muzyczny sklep z instrumentami i akcesoriami | Topowe marki
Zakup Wysokiej Jakości Tuby Instrumentu
Decydując się na zakup tubaty, warto zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. Przede wszystkim liczy się jakość wykonania instrumentu. Wysokiej klasy tubę instrumentu wykonuje się ze stopów miedzi, czasem z domieszką srebra. Taka tuba charakteryzuje się pełnym, nośnym dźwiękiem. Równie ważny jest rodzaj lakieru - najlepsze efekty daje lakierowanie na tzw. twardo.
| Model tuba | Cena |
| Miraphone 123 | 4000 zł |
| Rigoutat 2500 | 5000 zł |
| Kanstul 155 | 7500 zł |
Warto też sprawdzić markę producenta - renomowani wytwórcy tub to m.in. Miraphone, Rigoutat czy Kanstul. Dobrej jakości tuba w zależności od modelu i producenta kosztuje od kilku do nawet kilkunastu tysięcy złotych. Ale pamiętajmy, że instrument służyć może przez całe dekady, więc inwestycja się zwraca.
Dęty Blaszany Instrument Tuba Grający
Gra na tubie różni się zasadniczo od gry na instrumentach strunowych czy perkusyjnych. Jest to instrument dęty blaszany, co oznacza, że dźwięk powstaje poprzez drganie powietrza wprowadzanego do wnętrza instrumentu. Tubista buzzingując w ustnik wprawia w drgania powietrze, które rezonując wewnątrz rury, wytwarza konkretny dźwięk.
Aby zagrać na tubie, potrzebna jest nie tylko wprawa w buzzingu, ale przede wszystkim mocny oddech. Tubista musi wdmuchiwać stale strumień powietrza do instrumentu, kontrolując przy tym siłę i kierunek. Wymaga to bardzo dobrego przygotowania kondycyjnego i oddechowego. Ćwiczenia na tzw. ustniku oraz rozciąganie mięśni twarzy i klatki piersiowej są kluczowe dla tubisty.
Technika gry i trzymanie instrumentu
Prawidłowa postawa i trzymanie tuba są bardzo ważne, by móc swobodnie operować instrumentem. Tuba spoczywa na lewym ramieniu, podtrzymywana lewą ręką wsuniętą do uchwytu. Prawa ręka obsługuje zawory. Nogi rozkrok, plecy wyprostowane. Odpowiednia postawa ułatwia swobodny oddech.
Kluczowe dla gry na tubie jest też właściwe ułożenie warg na ustniku. Wargi muszą być napięte i zwarte, aby umożliwić precyzyjne formowanie dźwięku. Ćwiczenia na ustniku i codzienne granie budują niezbędne umiejętności.
Tuba Dęta Jako Instrument Muzyczny
Tuba już od ponad 150 lat zajmuje ważne miejsce wśród instrumentów muzycznych, zwłaszcza w orkiestrach symfonicznych i dętych. Jej charakterystyczny, niski dźwięk wypełnia i wzmacnia brzmienie sekcji dętej. Dzięki szerokiej skali tuba nadaje orkiestrze masywności i monumentalizmu.
Jak na instrument dęty, tuba ma stosunkowo mały zasób barw. Możliwości ekspresji ograniczają też wolne drgania szerokiej kolumny powietrza. Niemniej w rękach utalentowanego tubisty może brzmieć znakomicie i przekonywająco. Świadczą o tym wirtuozowskie partie tubowe u Wagnera, Straussa czy Janáčka.
Dźwięk tuba najlepiej wybrzmiewa w niskim i średnim rejestrze, gdzie jest ciemny i pełny. Wysokie dźwięki stają się ostrzejsze, dlatego partie tub zwykle zawierają się w przedziale ok. 2 oktaw. To w zupełności wystarcza, by tuba wypełniła swoją rolę w zespole wykonawczym.
Właściwości Klasycznej Tuby Instrumentu
Choć tuba ma już ponad 150-letnią historię, wciąż jest instrumentem nieodłącznie kojarzonym z orkiestrami klasycznymi. Jej charakterystyczne brzmienie idealnie wpasowuje się w romantyczną estetykę XIX-wiecznych symfonii czy poematów symfonicznych. Obecność tub nadaje utworom monumentalizmu i powagi.
Klasyczna tuba basowa strojona jest zwykle w B. Ma bardzo szeroki, lejkowaty kształt i długą, zwojową rurę. Jej skala sięga kontra B, czyli ponad dwóch oktaw poniżej środkowego C. Dźwięk jest ciemny, głęboki, pełny wibracji. Taki właśnie charakter brzmienia cenił sobie Wagner czy Strauss.
Mimo ograniczonej skali i niewielkich możliwości ekspresyjnych, tuba w rękach wprawnego instrumentalisty może zabrzmieć niezwykle plastycznie i wyrazisto. Słynne tubowe solo z finału V Symfonii Mahlera pokazuje wirtuozowski potencjał tego instrumentu.
Choć dziś tuba z powodzeniem wykorzystywana jest w jazzie czy muzyce rozrywkowej, wciąż kojarzona jest przede wszystkim z orkiestrami symfonicznymi i dętymi. To właśnie one stanowią jej naturalne środowisko od ponad 150 lat.
Podsumowanie
Tuba to fascynujący instrument dęty, który od stuleci nieodłącznie kojarzy się z orkiestrami symfonicznymi. Jej charakterystyczne, niskie brzmienie wypełnia i wzmacnia dźwięk sekcji dętej. Gra na tubie wymaga perfekcyjnej techniki oddechowej i subtelnego operowania stosunkowo wąską skalą instrumentu. Mimo ograniczeń, w rękach wprawnego tubisty może brzmieć niezwykle plastycznie i wyrazisto.
Istnieje kilka rodzajów tub basowych, które różnią się strojem, budową i barwą. Najpopularniejsza jest tuba w stroju B o bardzo niskim, ciemnym tembrze. By wydobyć z instrumentu pełnię możliwości, warto zainwestować w wysokiej klasy tubę dętą znanego producenta.
Gra na tubie wymaga lat żmudnych ćwiczeń - zarówno "suchych" na ustniku, jak i z instrumentem. Tylko codzienna praktyka pozwoli w pełni opanować oddech, intonację, artykulację i inne subtelności gry. Nagrodą będzie możliwość wydobywania z tuba pełni jej wyrazistego brzmienia.
Choć dziś tuba bywa wykorzystywana w jazzie czy muzyce rozrywkowej, wciąż najpełniej brzmi w swoim klasycznym środowisku - orkiestrze symfonicznej lub dętej. Tam jej niski, charakterystyczny tembr od ponad 150 lat wypełnia i wzmacnia brzmienie sekcji dętej.
Tagi
Udostępnij artykuł
